Het Kermisgevoel…
Het kermisgevoel van Barry
Ieder jaar weer lijkt de Polse Kermis eerder voor de deur te staan dan voorgaande jaren. Alleen moeten we op de aankomende editie zowaar (minimaal) een jaar langer wachten. Juist nu ga je pas beseffen hoe je iedere keer naar dit geweldige evenement toeleeft!
Voor mij begint het vaak al met het opbouwen van het kermisterrein en sinds een goed jaar ook organisatorisch vanuit mijn bestuursfunctie bij St. Joris. Geweldig om te zien hoe we dit met alle vrijwilligers iedere keer weer voor elkaar weten te krijgen!
Twintig jaar lang beleefde ik de kermis vanuit het korps van St. Joris, waar ik met de trommel op de eerste rij liep. Inmiddels maak ik al enkele jaren geen deel meer uit van het korps, maar begint het toch weer te kriebelen… Hopelijk trekt het korps volgend jaar tijdens het kermisweekend gewoon weer door de straten en het is dan de bedoeling dat ik er als Tambour Maître voor loop. Toch een leuk vooruitzicht!
Laten we met z’n allen tijdens de kermisdagen van dit jaar stilstaan bij de verbroedering die dit feest iedere keer weer met zich meebrengt, juist nu het niet op de vertrouwde wijze kan plaatsvinden. Vier het met vrienden, familie, buurt en overige dierbaren, maar houd rekening met elkaar en de huidige toestand.
Goed ventileren en veel drinken… Dus: PROOST!!!
Het kermisgevoel van Dieke
Oude plaatjes worden tevoorschijn gehaald en de platenspeler blijkt met een paar nieuwe reparaties ook dit jaar nog steeds te werken. Klassiekers als ‘Egerland Heimatland’ en ‘Komkommertje’ komen voorbij en de een zingt nog harder mee dan de ander. De trekzak, gitaar en trommel worden van de zolder gehaald. Het is het jaar waarin Jos Schepers van Koning naar Keizer gaat. Hij maakt samen met Ben Lukassen onderdeel uit van een gezellige club met jonge en iets oudere kermisvierders bij Bruins in de achtertuin.
‘Na drie dagen kermis, komt er niet veel meer uit. Ik heb alleen nog beeld en amper nog geluid. De tent die gaat al open, de band speelt al muziek…’. Zo klinken de eerste zinnen van een spontaan muzikaal intermezzo dat is ontstaan. Na diverse coupletten is er ruimte voor ieder die graag een momentje wil pakken om zelf een kermisverhaal op muzikale wijze ten gehore te brengen. Het plezier straalt er bij iedereen vanaf en er wordt zoveel gelachen dat de tranen over de wangen rollen. Vanzelfsprekend valt er over de kwaliteit van het muzikale gebeuren niet te twisten…
Het is één van de plezierige herinneringen uit het boekje met kermisgebeurtenissen waarin muziek een belangrijke rol speelt. Het smaakt naar meer, het boek is nog lang niet vol. En wat er nog meer in dat boekje staat? Iets met ‘Leve de Polse Kermis… Loempia Kroketje Kermis!’. Honderd punten voor degene die zich nog herinnert uit welke actie deze zin voortvloeide…
Het kermisgevoel van Koning Wilco
Begin 2020 begon ik vol goede moed aan de tweede helft van mijn koningsjaar. Eerst de Nieuwjaarsreceptie, die zoals altijd weer gezellig was, natuurlijk nog niet wetende wat ons te wachten stond… Nicole en ik keken erg uit naar de vele activiteiten in het voorjaar, zoals het Indoor vendelen, de St.Jorisdagen, het 275-jarig jubileum van de Ulftse schutterijen, het Kring concours in Megchelen, het Gemeentelijk Koningschieten in Wieken en onze aanwezigheid op de Varsselderse kermis en bij het feest van onze schuttersvrienden van St. Stephanus in Bocholt. Daarna zouden wij ons koningsjaar afsluiten op de Polse Kermis 2020…
In de loop van het voorjaar kreeg ik al zo’n onbehaaglijk gevoel van “het zal toch niet dat straks ook de kermis niet doorgaat?”… Maar toen dat besluit eenmaal genomen was, kwam er al snel berusting. Natuurlijk is het balen dat de kermis niet doorgaat, maar het is nou eenmaal niet anders.
Daarom hebben we nu zelf maar een 4-daagsprogramma in elkaar gedraaid. We beginnen al op vrijdag met een BBQ met vrienden van onze zoons, die normaal gesproken met de kermis op dinsdagmiddag plaatsvindt. Daarnaast zouden wij in juni ons 12,5 jarig huwelijksfeest hebben gevierd en aangezien ik kort voor de kermis jarig ben, hebben we besloten om hier maar een “kleintje kermis” van te maken. Zaterdag met vrienden en zondag met familie. Op maandag gaan we er bij een van onze vrienden een mooie en gezellige dag van maken.
Ik hoop van harte dat we volgend jaar weer met z’n allen in goede gezondheid mogen genieten van een fantastische kermis. Met een biertje in de hand genieten van elkaar, lekker ouwehoeren en luisteren en kijken naar de Perfect Showband, DJim en andere artiesten. Verder kijk ik er naar uit om snel weer op te trekken met ons muziekkorps, waar we trots lid van zijn en veel plezier mee beleven.
Ik zeg: proost op de kermis!
Het kermisgevoel van Freya
Sinds 2008 ben ik korpslid bij St. Joris en vaste gast op de Polse Kermis. Normaal gesproken loop ik vier dagen lang het grootste deel van de dag in mijn korpsuniform. Af en toe race ik naar huis om mijn uniform uit te trekken, te douchen of slapen, maar de meeste tijd breng ik door op de Pol. Vier dagen vol muziek, gezelligheid en ontzettend veel lol met vrienden en familie.
Toen eerder dit jaar de St. Joris-dagen van de agenda verdwenen, keek ik al met één oog naar die tweede zondag in juli… En jawel, ook dat weekend geen tent op de Pol. Mijn uniform blijft dus – op zondag na – in de kast hangen. Geen brakke biertjes op maandag om 6:30 uur, geen vunzige deuntjes die tijdens de reveille door de tuinen klinken, geen ontbijtje bij de koning, geen spanning rondom het koningschieten, geen dinsdagavond die kats uit de klauwen loopt en geen draaiende molen…
Hoe jammer het ook is dat het zo loopt, het belangrijkste is dat we de volgende keer weer gezond en wel in de kermistent kúnnen staan… Toch weet ik nu al dat als ik maandagochtend wakker word, dat ik die met bier doorweekte, gladde, stinkende, houten tentvloer en de harde slagen van de eerste tamboermars stiekem best wel ga missen.
Daarom laat ik het kermisweekend niet zomaar voorbij gaan. De St. Jorisvlag gaat uit en we gaan met vriend(inn)en meerdere dagen ons eigen feest maken en vogelschieten. Zeker op deze laatste dag van de Polse Kermis Thuis Editie zeg ik daarom: “De Pol… Niet verslappuuuh!!!”